عجب زوری دارد زندگی...
دوشنبه, ۲۲ دی ۱۳۹۹، ۱۱:۳۸ ب.ظ
از زیر گلویم، همه قلب است و می تپد؛ تپیدنی ملتهب...
تمام سرم گوش است و می شنود؛ شنیدنی مشوش...
تمام مغزم زبان است و می گوید؛ گفتنی مدااام...
پیچ و تاب گلها، می پیچدم و می تابم بلکه سرم به ماه بخورد اما میخورد به سنگ!!
گاهی هم جز به مرگ، راهم نیست جوری که انگار هیچگاه نبوده ام!!
و باز هم به خود که می آیم می مانم که عجب زوری دارد زندگی...
قطعاً زور ما بیشتره سایه جانم.
هیچ اشکالی نداره یه وقتهایی توی زندگی به خستگی هامون میدان بدیم. هر دوره ی نقاهتی دردهای خودشو داره🌹