حس های ناز روزهای تازه‌ با ارسال مطلب تازه!!

پنجشنبه, ۸ خرداد ۱۳۹۹، ۱۱:۵۷ ب.ظ

لم دادم روی مبل سبز خوشرنگم.. گوش هام از صدای سکوت خونه پره؛ همون صدایی که برای قل زدن شوق و ذوق و هیجان تو قلب من کافیه.

نوری نیست جز نور سربی دیوارکوبی که ۳ سال و ۳ ماه پیش خودم و همسر سر همش کردیم و رنگش زدیم.. ترکیب اون صدا و این نور منو بدون تصمیم قبلی میکشونه سمت وبلاگ..

من غمگین میشم، مینویسم.. شاد میشم، مینویسم، هیجان زده میشم، مینویسم.. رنج میبرم، مینویسم.. ناامید میشم، مینویسم... خشمگین میشم، مینویسم و رها میشم و آزاد میشم و در عین بودن در جایی که هستم، بیخیال و بی آرزو و محو و تمام میشم؛ در هر نوشتن، سایه ای میمیره و سایه ی تازه ای جوانه میزنه.. من وقتی مینویسم اونقدر شادم که آرزوها مهم نیستن.. پولها مهم نیستن.. اینکه که کسی بخونه یا نه، مهم نیست،، نگرانی ها نیستن، خشم ها گم میشن و من از بین میره.. عظمت دروغین میره.. هیچ میشم و هماهنگ با هستی و حل در جریان و روان در واژه..

من در نوشتن واژه میشم و پرده ها کنار میرن... این همون خلقه که همیشه ازش میگم، میخوام ازش بنویسم، میخوام درباره ش شعر بگم.. میخوام فریادش بزنم.. بی هیچ تصمیم و برنامه و نتیجه گرایی، قلم یا مداد رنگی یا ساز یا وردنه یا لپ تاپ یا .... رو بردار و کاری رو بکن که به جنون میرسوندت؛ تنها اون کاره که اصلاحت میکنه، تنها اون کاره که جنگها رو آتش بس میکنه، تنها اون کاره که نگرانی ها رو محو میکنه.. تنها اون کاره که قرمزی طلوع رو بی اونکه بفهمی به قرمزی غروب وصل میکنه.. تنها اون کاره که روابط رو رنگ میده،، شجاعت میاره، حسادت و نفرت رو کم میکنه و انسانیتت رو افزایش میده..

نسیم عزیز وبلاگ نسیمانه، این پست رو به تو تقدیم میکنم.. تکنیک سینک_دفتر پر از غلیان ایده های نابه،، پر از آتشی با خوده.. پر از درک درونه.. پر از خلق شگفت انگیزه.. پر از جادوئه.. عیب هامونو فرصت میکنه،، دردهامونو چوب جادو میکنه،، رنج هامونو راهکار میکنه،، قانونهای شخصیمونو تصویب میکنه و سرآغاز جشن کتابهامونه .... تکنیک سینک_دفتر جنون و دیوانگی و پایکوبی تک تک سلول های جسم و روح و ذهن و روانه و مهمتر از همه شروع کوبش های جنون آمیز قلبه ....

من با قلبی آکنده از زندگی،، جسمی داغ از هیجان،، روحی دیوانه و حیران و ذهنی رها و ساکت میرم و چنین جنون نابی را برای هرکسی که این نوشته رو میخونه آرزو میکنم.. انرژی عجیبی وجودمو گرفته و منو غرق حال وصف ناشدنی و شگفت انگیزی کرده،، جریانش به سمت هستی و موجوداتش .... تمام!!!

من می میرم تا کلمه زنده شود..

می گریم تا کلمه بخندد..

می روم تا کلمه بیاید..

من بی کلمه هیچم و کلمه بی من...

من هر درخت مرده را با کلمه جاودان میکنم و

روزی که بمیرم، درختی میشوم؛

درختی که کلمه شود و

مرا در گردش واژه بگرداند،،

و این است جنون خلق و طنازی مرگ....

سایه ای که کلمه هست و کلمه می ماند و کلمه می میرد!!

۰ ۹۹/۰۳/۰۸

سایه نوری

۱۰ خرداد ۹۹ ، ۱۸:۲۷

نسیم

ممنون عزیزم

منم فکر میکنم پادکست هیچ رقمه و به هیچ عنوان نمی تونه لذتی که کتاب خوندن به آدم میده رو به آدم بده

و اروین یالوم جان رو بخون ... درمان شوپنهاور رو نخوندی یعنی هنوز؟

و به نظر من اندازه خروجیت( نوشتن) با ورودیت (خوندن) برابر نیست درسته؟

فعلا در حال جوشیدن و نوشتنی اما ورودیت رو قطع نکن یهو چشمه ات میخشکه حتما با برنامه ریزی و تعیین یه مدت حتی شده نیم ساعت یه ساعت برای زنده نگه داشتن چشمهء درونت مطالعه کن و به ذهنت ورودی بده

۱۰ خرداد ۹۹ ، ۱۳:۱۳

سایه جان این کامنت رو میخواستم خصوصی بذارم بعد دیدم تو بخش کامنت هات مثل نوشته هات پر باره گفتم عموومی بذارم شاید به درد یکی بخوره جواب تو

یه سوال دارم من اهل پادکست گوش دادن نبودم یعنی ترجیح میدادم خود یه کتاب رو به طور کامل صوتی گوش کنم

ولی چند وقت پیش که دیدم تو در مورد پادکست گوش دادن نوشتی گفتم منم حالا امتحان میکنم در کنار کتاب های صوتیم

پیشنهاد تو کدوم سایت یا کانال تلگرامی هست برای گوش دادن پادکست های حال خوب کن

من فقط چنل بی و علی بندری رو می شناسم تو این قضایا خوب و جذاب و البته کمی هم لوس حرف میزنه

دو سه تا پادکست ازش گوش دادم ولی خب انتخاب کتاب ها و موضوعاتش زیاد با روحیات من همخونی نداره اکثرا قتل و جنایت و این چیزا هست

من فقط پسر بودا و قوی سیاه رو ازش گوش کردم الانم دارم اوشو رو گوش میدم

پسر بودا چون داستانی بود رو خوب گفته بود ولی قوی سیاه به نظر من چون کتاب مفهومی بود نتونسته بود از پسش بربیاد

حالا گفتم از تو که تو زمینهء پادکست تجربه داری سوال کنم و آدرس بگیرم و پادکست خوب گوش کنم

کمک لطفا

۱۰ خرداد ۹۹ ، ۰۹:۴۷

آره و احتمال میدم خونده باشی چون در زمان خودش خیلی صدا و فروش کرد رمان ایرانیه

همخونه

نوشتهء مریم ریاحی

و رمان "شیرین" نوشتهء مودب پور

این دومی رو توصیه نمیکنم چون قلب آدم رو از اون وری هم خیلی با غصه پر میکنه و من رمانهای موب پور رو خیلی تفریحی میخونم به خاطر یه شخصیت دلقکی که همیشه توش هست و آدم رو میخندونه یکی از کتابهاش رو که بخونی انگار همش رو خوندی کاملا ترکیب یکسان و شخصیت های ثابتی داره با اسم های مختلف

اما برای تصمیمم که قلقلک دادن احساساتم بود تصمیم خوبی بود هم خندیدم هم گریه کردم

اما اون رمان اولی همخونه هر بار که میخونم روحم پر از عشق میشه

۰۹ خرداد ۹۹ ، ۲۱:۱۶

سایه منم مبل سبز خوشرنگ دارم

ممنونم از نوشته ات عزیزم و می دونم تکنیک سینک_دفتر به من جواب میده

این چند روز که از پست خودم و تصمیم جدیدم نوشتم باورت نمیشه که هنوز فکری که حال خراب برای من به بار بیاره سراغم نیومده که بخوام بنویسم میدونی چرا یکی دو تا رمان خیلی احساسات برانگیز خوندم یکی از رمان های خیلی قدیمی که چندین بار خونده بودم و یکی جدید از اونها که قلب آدم و از شوق داغ داغ میکنه فکر کردم شاید برای قلبم خوب باشه

و بود

و من وقت ظرف شستن به عشق فکر کردم و عشق

به رمان خودم که دارم می نویسم و باز هم عشق

امشب تموم شدن و دیگه قصد ندارم رمان دیگه ای بخونم فعلا

چون دیوانه وار خوندم و خودم رو توش غرق کردم و از ندگی خودم و اطرافیانم جا موندم یه کم

تکنیک جدیدم رو هنوز اجرا نکردم یعنی چیزی نبود که اجرا کنم

اما فکر میکنم تا همیشه تکنیک سینک دفتر ما رو یاد همدیگه بندازه

سایه های نور و....

سایه های نور و....

زندگی گذر از نور به سایه و سایه به نور است...