هرگاه نخواهیم خود را به دیگری اثبات/ثابت کنیم...
هرگاه نخواهیم عقیده ای را تغییر دهیم یا بقبولانیم...
هرگاه نخواهیم فردی را تربیت کنیم. ( اصلا مگر تربیت ممکن است)؟!
هرگاه نخواهیم انتقام بگیریم!!
هرگاه نخواهیم شمع هر محفل باشیم! 😐
هرگاه نخواهیم بزرگ و مهم و دانا و خاص و متفاوت و تمام (...)ترین های دنیا جلوه کنیم!!
هرگاه نخواهیم پوسته ای ظاهری و ساختگی و قلابی و مصنوعی باشیم...
هرگاه نخواهیم خودمان نباشیم...
هرگاه نخواهیم به زور و با پوشال، کمبودها را زیاد و عقده ها را باز و خلاها را پر کنیم...
هرگاه نخواهیم... ... ...
حجم زیادی از کلمه ها و حرفهایمان، سکوت میشود!!
و سکوت... سکوت... سکوت...
آغاز درون بینی و آگاهی و آزادیست.
با سکوت پرنده میشویم و درخت و ابر و آسمان که شکوه می بارند وقتی نمی خواهند!!
با سکوت سبک میشویم و معلق در لحظه و هیچ و تمام؛ همه ی سنگینی ها از من آغاز میشوند!!
سکوت، خاموشی ذهن است و روشنی شهود..
سکوت، قدرت است و باور و یقین...
باشد که رها باشم/باشیم...