ابر رنج!!

از وقتی مسئولیت رنج های عظیمم را بر عهده گرفتم، شادی های عظیم را شناختم...

 

از وقتی رنج را به عنوان بخشی زیبا از زندگی واقعی و اصیل به حساب آوردم، با هر چیز پیش رفتم و هیچ چیز نتوانست از پایم درآورد... 

 

و ناگهان دیدم رنجی نیست؛ دردی ندارد.

همه چیز ابری سبک و سفید و دور شد که می آید و می رود و هر زمان شکلی میگیرد؛ که 

نباید بدان دل بست... 

نباید اسیرش شد... 

نباید معتادش شد... 

نباید درگیرش شد... 

نباید بیمارش شد...

نباید... 

فقط باید اجازه داد، بگذارد و بگزارد و بگذرد!!

#تمام_..._..._!!