عطر خونه و نیت من

وقتی کلاس ساعت ۱ کنسل میشه، چی میتونه این لحظات رو واسم شیرین تر کنه؟ نوشتن اینجا 😊 ارائه م رو هم آماده کردم صبح، که ساعت ۳ که کلاس دارم، حل باشه پس با خیال امن و آرام و مشعوف و راضی از خود، اینجا هستم.. 

 

البته اندکی ارتباطم با روح جهان، اتصالی پیدا کرده و قطع و وصل میشه  😅 و من رو داره به جاهایی میبره و می یاره که ازش بعدها خواهم گفت حتما... 

 

اما  برش لحظه ی من: توی روز ملس پاییزی با نور باحیاش لم دادم. طلایی کمرنگ آفتاب، پرده رو درخشان کرده؛ خونه برق میزنه و شادابه..  گرمی مطبوع و ملایم هوا، قرارم رو افزون میکنه.. عطر کره ی محلی برنج همراه با دارچین و زنجفیل و زعفران مرغ، فضا رو سرشار کرده... و من مینویسم .. 

 

منی که سازنده و خالق این لحظه م و میتونم توی اصالتش غرق بشم؛ اصالتی که رنج و لذت، شادی و غم، سفیدی و سیاهی و تضادها رو همزمان داره و من حل شدم تو این اصالت. درک این اصالت، صلحم رو برقرار و جنگم رو پایان داده.. 

 

حالا دیگه میرم، ماست و خیارم رو آماده میکنم با خیارهای خیلی ریز خرد شده.. شوری های مامان رو میریزم تو کاسه ی آبی پررنگم.. تو بشقاب کرمی رنگم غذا میکشم و ضیافتی واسه خودم راه میندازم..

حواسم به خودم هست؛ مولتی ویتامین هام رو میخورم و چاییم رو حتما با فاصله از نهار میخورم که آهن غذام رو نزنه بپکونه 😉 و برای کیک سیب خونگیم همراه با چایی تازه دم زنجفیلی، صبر پیشه میکنم 😅 😇

 

خیلی ظریف و جزیی نگر و باتوجه و با مهر، مراقب خودمون باشیم.. درسته که باید عاشق خودمون باشیم اما واقع بینانه ش اینه که یه وقتایی عشق دوره اما همیشه میشه مراقب و محافظ خود بود و بهش توجه کرد؛ گاهی فقط کافیه مراقبت و محافظت و توجه به خود، جایگزین عشق به خود بشه بدون جنگ و تقلا ... بعد آرام آرام عشقه شکل میگیره و پایه هاش سفت و محکم میشه.. 

 

ذکر روز: با هرآنچه خلاقیت و نیرو دارم، صلح را جایگزین جنگ و تقلا و مقاومت میکنم و این لحظه و این زمان را همانطور که هست میبینم بی قضاوت و میپذیرم بی عجله.