حرکت، آغاز آگاهی و آزادی

چند روزه هرچقدر خودم رو میگردم و میتکونم یه کلمه ازم بیشتر نمی ریزه: حرکت.. تو هر کامنتی واسه هرکسی.. تو هر جواب دادن به کامنتی؛ تو هر مکالمه ای؛ تو هر نوشتنم که یک رنگ دیگه شروع شده.. و مهم شروعه! و چند شب پیش تو خیالات بودم که دیدم هزار بار نوشتم: حرکت، آغاز آگاهی و آزادیست.. شروع کن که راه، راهنماست.. و آبهایی بر آتش است این حرکت..

 

کاری که باید انجام بدیم رو فقط انجام بدیم و اون دست به کار میشه و هرآنچه میخوایم اصلاح بشه و نمیشه رو اصلاح میکنه... این رو مدتهااااا پیش اینجا با یه ادبیات دیگه نوشتم و امروز، ماه هاست  زندگیش کردم و اکنون با گوشت و پوست و استخوانم دریافتمش و باهاش عجین شدم.. و این عجین شدن، کاری با من میکنه که دیگه سایه ی قبل نخواهم شد..

 

دریافت های کوبنده اما ترسناک گاهی توی کمتر از 2 هفته رخ میدن و تورو اونجایی که منتظر نیستی، شجاع تر و جسورتر و دیوانه تر میکنن.. خب ترکیب این 3 تا مگه خود وارستگی نیست؟ مگه دیوانگی، همه ی اون چیزی نیست که ماها بهش نیاز داریم؟ مگه برای خلق خودساز، به چیزی جز دیوانگی نیاز داریم؟ 

 

برای هرکسی یه چیزی کار میکنه: واسه یکی تفکر.. واسه یکی خواندن..واسه یکی شنیدن و ... و واسه یکی مثل من زندگی کردن کار میکنه و شنای عمیق در خود و ساختن تجربه ها و پرداختن به تمرین های شخصی... و بعد ساده کردن اینها و پله پله چیدنشون از پایه و بالا رفتن ازشون وجودم رو از سرخوشی و دیوانگی پر میکنه.. و بعد از عمل، دیگه تبدیل عمل به کلمه واسه م پر از فراطبیعی های دیوانه واره؛ اونجاست که دنیا خاموشه.. شعر، خودش خودش رو میبافه.. کلمه، خودش خودش رو هجی میکنه.. و داستان خودش رقم میخوره و من سرخوشانه در پروازم.. وارستگی در جریانه.. من نخوابیدم و نفهمیدم؛ من نخوردم و نفهمیدم.. من از خود بیخودم اما آگاهی جاریه.. 

 

اینقدر اتفاقات عجیبی در جریانه؛ اینقدر این روزها دنیای من میچرخه که من سرگیجه گرفتم از ابهام و اشتیاق و ندانسته و نشناخته و غافلگیری.. و راستش من عاشق اینهام؛ عاشق اشتباه کردن و گم شدن.. عاشق دیوانه بازی...

 

و راستش من همیشه از وقتی خیلی کوچک بودم در حال حل کردنم؛ و عاشقشم.. میتونم از همین کله معلق شدن الان، حرکت بعدی رو بسازم و معلق بشم تو فضا... و اونقدری دیوانه وااااار خواهم رفت و بی فکرتر و بی مصلحت اندیشی تر که  دفعه بعد که با کله بیام روی زمین، فرسنگها با آدم قبلی فاصله دارم، بی اینکه بخوام.. بدون اینکه منتظرش باشم.. راستش من فقط میخوام دیوانه وار پیش برم و ناشیانه خلق کنم و بعد رو بذارم واسه بعد.. چون بعدی وجود نداره .. من فقط الان رو دارم و حرکت بعدی رو، همین.. 

 

نیت هرروز: حرکت، آغاز آگاهی و آزادیست... آزادی از ترس؛ آزادی از درد؛ آزادی از زمان؛ آزادی از مکان؛ آزادی از نیاز؛ آزادی از بعد خانمان برانداز... آزادی از دانستن های به کار گرفته نشده ی بلای جان؛ آزادی از دانستن های بیشتر و بیشتر به درد نخور... و آزادی از فکر... 

ذکر هرروز: من لحظه ی حالم بی هیچ خواسته و شدنی... 

 

باز هم مطمئن تر تر تر ... تر  شدم که حرکت و ادامه دادن و پیش روی، همه ی چیزیه که ما داریم..

اگر خودمون رو یاد بگیریم.. اگر واقعا بخوایم حرکت بعدی بیاد،  بر آوارهای اینجا نازل میشه...

ما میترسیم و بیشتر می گردیم تو فکرمون یا هرجای دیگه..

ما خاک میریزیم روی جسارتمون و بیشتر تحلیل میکنیم..

ما شجاعتمون رو فراموش میکنیم و بیشتر پیچیده ش میکنیم تا بپذیریم چون پیچیده بوده، نشده..

و من میخوام ساده ش کنم.. میخوام به جای همه ی این کارها، این بار حرکت بعدی رو بی فکر و ناشیانه و دیوانه وار بیاغازم.. آغازی دیگر؛ آغاز، سحرآمیز و مرموزه و هیچ جا، هیچ خبری نیست جز همینجا!

 

اگه اینجا و امروز نشه، هیچ جا و هیچ روزی نمیشه!! و راهش خلقه... خلق بی فکر و سریع و بی ویرایش دیوانه واااار... 

 

زندگی کردن دیوانه واار، بیش از هر چیزی واسه من کار میکنه... و من راهش رو پیدا میکنم نرم و راحت و روان.. چون زندگی واسه من همینه...

زندگی، خلاقیت بیرون کشیدن راه و اعجاز و رویا و خیر از دل واقعیت های سنگین و بن بست هاست... 

 

#دریافت های_مجنون_!_...