فانی در فانی..

من، فانی.. جهان، فانی.. آدمها، فانی.. 

 

در این فانی در فانیِ زود گذرِ موقتی... 

 

در این گذرایِ دودی.. 

 

در این ابرِ خاکستری.. 

 

در این احتمالا بزرگ.. 

 

در این گذر.. گذر.. گذر.. گذر.. 

 

در این بی قطعیتیِ ممتد.. 

 

در این عمرِ یک روزه.. 

 

در این موقتیِ ناپایدارِ نامهمِ غیر جدی.. 

 

در این در حالِ تغییرِ همیشه در گذر.. 

 

 

من به چی چسبیدم؟! تو به چی... 

 

در این فراموشیِ همیشگی،، من کجام؟! تو کجا... 

 

 

آبرویی نیست.. چهارچوبی نیست.. قانون چیه؟ ارزش به چیه.. اعتبار میخوام چیکار؛ جلو کی اصلن؟! واسه کی آخه؟! برای چی بابااا؟! کسی نیست... بعدی وجود نداره... حافظه ای نمی مونه... جهان کم حافظه ست و فراموشکار!! 

 

 

فقط جسارت و شجاعتت به کار میاد سایه.. 

فقط مسیرِ درونیت جواب میده سایه.. 

فقط حرکت کن سایه.. 

نترس سایه.. 

محدودیت نساز سایه.. 

سقفِ خودت نشو سایه.. 

 

دوده فقط.. دوده فقط. دوده فقط.. 

زندگی،، تمام شدنیِ زیبا.. طنزِ تلخ..

زندگیِ دودی...

زندگی،، یک متضاد عظیمه که قطعیتی نداره..

پس فقط من و خودم هستیم. و دودی که میخوام توش، آزاد بچرخم و دیوانه وار دود بشم!!!