من عادی و معمولی

شنبه ای که با صدای بارون و تاریکی رخوت انگیز صبحگاهی شروع میشه، اما چون ۱۰ صبح کلاس داری، باید از زیر پتوی گرم و نرمت بیای بیرون. با اینکه فقط دلم میخواست لم بدم و برم تو رمانم، مجبور بودم پاشم... 

 

دیروز خورش کرفس پختم و پریشب ماکارانی.. غذای ظهر و شب رو داریم.. سر کلاس امروز سوالات رو جواب دادم و ۲ تا مثبت گرفتم و خیلی چسبید چون حدس هام درست درمی یومدن 😊😊 اونم تو کلاسی که شرایط ویژه ای داره 😉😉

 

دیروز، روز پرکار اما دلچسبی بود. ۸۰ صفحه کتاب خوندم؛ کارهای درس شنبه رو انجام دادم؛ جلسه کاری اسکایپ رو گذروندم.. و ازم خواسته شد درباره ی حرفهایی که زدم، یک محتوا بنویسم و خیلی خوشحال شدم 😊😊( هرچند که از قبل درباره شون نوشته بودم) 

 

پس امروز میتونه سبک تر باشه... فقط ۲ تا فصل کتابم رو روخوانی میکنم و موضوع پروژه م رو تعیین میکنم... 

 

حالا هم بعد اینکه پنکیک ابری پنیریم رو با یک فنجون شیرقهوه ی ترک خوردم. و رفتم رو ابرهای خاکستری نشستم و پای راستم رو انداختم روی چپم 😊😊

 

 آشپزخانه ی تمیز اما شلخته م رو به حال خودش رها میکنم و اینجا رها میشم.. خوبه ظرفها گاهی به حال خودشون گذاشته بشن.. کاری که مامان من هرگز انجام نمیده اما خب قرار و آهستگی و بیخیالی واسه من خیلییی مهمه .. 

 

عطر کره و شیرینی و شیرقهوه پیچیده تو خونه؛ آسمون ابری و طناز و من بیخیال و آزاد اینجام.. بودنم رو جشن میگیرم و شدن رو میذارم واسه ی به وقتش!!

 

ذکر روز: نمی خوام بهترین باشم؛ نمی خوام خاص و متفاوت باشم؛ نمی خوام بزرگ و مهم باشم؛ نمی خوام دیده بشم؛ نمی خوام خوشیم رو فدای (بهترین شدن) کنم؛ می خوام فقط رها و آزاد باشم .... نمی خوام توهم اهمیت و عظمت اسیرم کنه. ( نه ما اونقدرها مهمیم؛ نه دنیا؛ نه اتفاق هاش) !!

 

من معمولی، من عادی، با کارهای معمولی، با کارهای عادی.. کافی و سبک و آزادم ........ 

 

اهمیتهایم را رها میکنم تا از درون بزرگ و ارزشمند و آزاد شوم.