گاهی...

گاهی زندگی جز رنج نیست... 

گاهی جز عمیق رنج کشیدن؛ رنجِ لحظه چیزی نیست.. 

اما من عاشق این رنج ها شدم. عاشق دردهای اجتناب ناپذیری که می پیچه تو قلبت و راهتو باز میکنه؛ شیوه ت رو عوض میکنه؛ چند مرحله میبردت بالاتر؛ چنان تازگیُ شورُ حیاتُ حرکتُ اشتیاق از توش بیرون میکشی که جز جادو نمی تونی کلمه ی  دیگه ای روش بذاری... 

رنج خیلی شیرین تر از گناهه!!! (برای خودم)! 

 

دردِ رنج راه گشاست و دردِ گناه خفقان آور...

 

انرژیِ رنج هات رو جایی که نباید حروم کنی، باختی! 

رنج هات رو تبدیل نکنی، لذت رو نمی چشی..